Wendy (22): ‘Ik vond de postbode zó leuk dat mijn shopverslaving werd geboost’

De leuke postbode

We doen allemaal wel eens rare dingen als we jong zijn, en zo ook ik. Kleine confession – ik had een paar jaar geleden een online shopverslaving. Nu hoor ik je denken: ‘Wendy, dat is toch niet zo spannend, de helft van Nederland heeft een shopverslaving’. Dat klopt, maar de reden van al mijn gelduitgaven op online webshops was wél wat bijzonder. Ik kreeg namelijk een shopverslaving omdat ik een kleine crush op de leuke postbode had ontwikkeld… Oeps.

Ik moet toegeven dat ik ook voordat de postbode in mijn leven kwam graag online aan het winkelen was. En natuurlijk zag ik hem daarom af en toe voor mijn deur staan. Ik vond hem natuurlijk al knap, met zijn mooie bruine lokken en getrimde baard. Maar toen hij mij op een gegeven moment ook herkende, en me begon te begroeten met een prachtige glimlach en een vette knipoog, was ik verkocht. Niet alleen aan die honderden pakketjes, maar ook aan hem.

Heel veel online shoppen

Het ging van kwaad tot erger. Waar ik eerst af en toe een pakketje bij het PostNL of DHL punt liet bezorgen, probeerde ik nu altijd thuis te zijn als dat zoveelste pakketje van de Douglas weer aankwam. En natuurlijk probeerde ik er altijd ge-wel-dig uit te zien als er een kans was dat de leuke postbode voor de deur zou staan. Later begon ik een beetje uit te vogelen wanneer hij zijn diensten had, zodat ik mijn pakketjes ook rond die tijd kon laten bezorgen. Goh, wat een toeval zeg, dat die pakketjes altijd op maandag, dinsdag of donderdag ochtend bij me aankwamen.

Helaas bleef het dus niet alleen bij erachter komen op welke tijden hij bezorgde. Het begon onschuldig: ik bestelde alle spullen los, zodat hij meerdere keren per week voor mijn deur stond. Maar even later escaleerde het volledig uit de klauwen. Ik begon alles te kopen wat ik zag, al was het nog zo duur. Hij moest natuurlijk niet het idee krijgen dat ik een skere sloeber was. Nou, en met de hoeveelheid pakketjes die hij mij me bezorgd heeft, dacht hij dat hoogstwaarschijnlijk zeker niet. Hup, weer een nieuwe lipgloss in mijn mandje, en meneer stond alweer voor de deur.

Mijn vriendinnen vonden het om te gieren: “Je hebt gewoon een crush op je postbode”. Ik ontkende het en verklaarde ze voor gek, maar ondertussen zat ik alweer een nieuwe tas uit te zoeken op mijn telefoon. Diep van binnen wist ik ook wel dat ik véél te weinig geld op de bank had om al deze spullen te kopen. Dit was geen normale shopverslaving – dit kwam door de leuke postbode.

Een bitterzoet einde

Helaas liep het, net toen ik iets onwijs slims had bedacht, ten einde. Ik had een grote meerderheid van mijn pakketjes klaargemaakt voor retour. Win-win, dacht ik bij mezelf! Ik zie de postbode, én ik krijg wat geld terug van zooi die ik eigenlijk toch niet nodig heb! Helaas werd de dubbele win al snel een enkele win, want toen ik de deur opendeed om mijn retourpakketjes aan de knapperd te geven, stond er iemand anders voor de deur: een oudere man met een bierbuik. Neeeee!

Hij zag me misschien wat teleurgesteld kijken, want hij vertelde direct dat hij deze wijk net nieuw had gekregen van een jongeman. Mijn hart zonk, maar toen ik een blik wierp op de 20 andere retourpakketjes, wist ik dat het beter was zo. En wie weet: misschien staat de knappe postbode ooit weer een keer op een onverwachts moment voor mijn deur, en begint de shopverslaving weer helemaal opnieuw…