Dit huis komt mij wel heel bekend voor
Bas leidde haar naar binnen en gaf een rondleiding door het knusse, ietwat rommelige huis. Terwijl ze naar zijn woonkamer liep, voelde Lotte een vreemde tinteling van herkenning. Het schilderij in de gang, een groot abstract werk met blauwe en oranje lijnen, kwam haar bekend voor. Ze haalde haar schouders op. Het zou wel toeval zijn.
Maar toen ze de woonkamer binnenliep, stokte haar adem. “Daar, in een hoek van de kamer, stond een grote vintage leunstoel met een opvallende scheur in het leer. Precies dezelfde stoel had ik de avond daarvoor gezien… toen ik bij Daan was geweest. Mijn date van vrijdagavond”.
De dag ervoor al geweest
Lotte’s hart begon sneller te kloppen. Dit moest een grap zijn. “Bas”, zei ik met een nerveuze lach, “Ik moet je iets vreemds vertellen. Dit huis… komt me heel bekend voor”.
Bas keek mij vragend aan. “Oh ja? Ben je hier eerder geweest?”
Ik aarzelde. “Nou, ik denk het wel. Ik was hier gisteravond. Maar toen was ik bij Daan.”
Er volgde een ongemakkelijke stilte waarin Bas haar aanstaarde, zijn mond half open van verbazing. En toen brak hij in lachen uit. “Oh nee, meen je dit? Wacht… jij bent Lotte?”
Huisgenoten
Voor ze het wist, stormde Daan de kamer binnen, aangetrokken door het lawaai. Zijn ogen werden groot toen hij haar zag. “Lotte? Jij bent hier nu met Bas?”
Lotte stond daar, haar wangen rood van schaamte, terwijl de twee jongens elkaar aankeken en toen allebei begonnen te lachen. “Nou”, zei Daan, met een plagerige blik naar Bas, “blijkbaar hebben we dezelfde smaak.”
Met een rood hoofd probeerde ik de situatie luchtig te houden, maar de spanning was om te snijden. Beide jongens keken me vragend aan, duidelijk niet op de hoogte van elkaars escapades. “Ik grapte iets over een klein wereldje, maar diep vanbinnen wilde ik verdwijnen. Eén ding weet ik zeker: voortaan vraag ik tijdens een date eerst naar de huisgenoten!”
