Mayra (23): ‘Toen ik bij Starbucks werkte deed ik dít weleens bij vervelende klanten’

Soms moet je gewoon even iets opbiechten – een geheim avontuur, een lang bewaard verhaal, of gewoon een hilarische anekdote die je móét delen. Dit keer vertelt Mayra over haar tijd als barista en de stiekeme trucjes die ze gebruikte om vervelende klanten te irriteren.
Als barista werken bij Starbucks
Ik heb een jaar lang gewerkt bij Starbucks, en om eerlijk te zijn, was het niet altijd rozengeur en maneschijn. Ik heb er veel geleerd. Niet alleen over koffie, maar ook over hoe sommige mensen echt denken dat ze alles kunnen maken! Vooral de klanten die ons als personeel behandelden alsof we lucht waren, gaven me vaak genoeg redenen om me een beetje… creatief te uiten.
Vervelende klanten
Kijk, bij Starbucks hadden we regels, zoals altijd vriendelijk zijn naar klanten, zelfs als iemand je midden in de drukte helemaal afbrak. Maar er waren ook klanten die het nét iets te ver dreven. Sommige gaven ons onredelijke verzoeken, zoals melk verwarmen tot 200 graden – wat eigenlijk gevaarlijk kan zijn. Dan had je ook die klanten die in hun telefoon stonden te kletsen terwijl ze hun bestelling plaatsten, of die subtiele, passief-agressieve opmerkingen maakten. Alsof wij geen mensen waren, maar simpelweg machines die hun bestellingen moesten uitvoeren.
Een koekje van eigen deeg
Ik was 19 toen ik daar werkte, en eerlijk gezegd reageerde ik soms anders op die klanten dan ik nu zou doen. Stel je voor: de hele dag omgaan met mensen die je niet eens als mens beschouwen. En de enige manier waarop ik mijn frustraties een beetje kon uiten? Door de bestelling van de klant subtiel te verpesten. Niet te erg, maar net genoeg om ze te irriteren. Stiekem decaf koffie gebruiken in plaats van normale of iets te veel ijs in hun frappuccino – dingen die je niet meteen opmerkte, maar waar ze wel over bleven klagen de hele tijd.
Beetje reflecteren
Was het een slimme zet? Misschien niet. Was ik er trots op? Nou, achteraf niet echt. Op dat moment voelde het als de enige manier om mijn frustraties te uiten zonder mijn baan op het spel te zetten of in een conflict te belanden. Je kunt niet zomaar tegen een klant zeggen als je iets vervelend vindt. Dus maakte ik gebruik van de kleine dingen die ik wél in de hand had.
Als ik er nu op terugkijk, denk ik dat het niet de beste manier was om met die situaties om te gaan. Zeker nu ik begrijp dat het belangrijk is om altijd respectvol te blijven, ongeacht hoe de klant zich gedraagt. Maar tegelijkertijd moet ik toegeven: soms voelde het goed om die onredelijke klanten een beetje een koekje van eigen deeg te geven. Het is niet hoe ik het nu zou doen. Maare op dat moment was het mijn manier om wat controle terug te krijgen in een situatie waarin ik me vaak machteloos voelde.
*De namen in dit verhaal zijn gefingeerd om de privacy te beschermen.