Te diep in het glaasje gekeken
Lara: “De jaarlijkse kerstborrel op mijn werk begon met gezellige kerstlichtjes, en eindigde met een vleugje mist en ergens daartussenin een beetje te veel bubbels. Ik besloot in een dronken bui een onverwachte wending te nemen, en vond het een goed idee om mijn baas vol op de mond te zoenen. En nu, tijdens mijn kerstvakantie, kijk ik vooruit naar het moment dat ik hem weer onder ogen moet komen. Dat zal vast niet ongemakkelijk zijn toch? Of is dat iets te delusional gedacht?
Het begon allemaal zo onschuldig, met glinsterende kerstversieringen en een licht gevoel in de lucht. De kerstborrel op het werk: een traditie waarvan je weet dat het ofwel een onvergetelijk feest wordt of een recept voor ongemakkelijke maandagochtenden. Nou, ik denk dat ik voor de onvergetelijke route heb gekozen. In een wazige bui van feestvreugde en iets te veel cocktails besloot ik dat het een fantastisch idee was om mijn baas te kussen. Ja, ik weet wat je denkt, mijn baas! Niet het soort beslissing dat je neemt tijdens een helder moment, maar wie zegt dat kerstborrels daarvoor bedoeld zijn? Ik kwam naar de kerstborrel met een missie, en die heb ik volbracht. Ik besloot op mijn baas af te stappen, die overigens niet dertig jaar ouder is hoor, gewoon zes jaar om precies te zijn. Ik vroeg of ik hem even kon spreken, om … oh ja, om hem vervolgens spontaan te zoenen. In mijn verdediging, de mistletoe hing strategisch boven ons, dus het was bijna alsof het lot zelf ons aanmoedigde. Laten we eerlijk zijn, als je een beetje spektakel aan je kerstborrel wilt toevoegen, kun je maar beter groots uitpakken, toch?”
Onder de mistletoe
“Nu, hier zit ik, met mijn kerstvakantie als een soort veilige haven, maar met de onvermijdelijke gedachte dat ik over een week weer op kantoor moet verschijnen. Hoe ga ik deze situatie nu aanpakken? Eerlijk gezegd, ik heb geen idee. Misschien moet ik een kerstkaart sturen met een ‘Sorry voor de ongeplande mistletoe-momenten’-tekst erop, of misschien moet ik gewoon doen alsof er niets gebeurd is en hopen dat mijn baas hetzelfde doet.
Dus, terwijl ik hier zit, genietend van mijn kerstvakantie en een beetje nerveus voor de naderende terugkeer naar werk, denk ik na over hoe ik dit alles een beetje luchtiger kan maken. Misschien wordt het een van die verhalen waar we later om kunnen lachen, een anekdote die wordt doorgegeven aan toekomstige stagiaires als een waarschuwing over de gevaren van te veel eggnog.”
Awkward! Hoe denk jij dat Lara het beste met deze situatie om kan gaan? Doen alsof er niets is gebeurd of misschien toch het gesprek aan gaan met haar baas? Wij zijn heel benieuwd hoe ze dit gaat aanpakken! Heb je ook een grappige, bijzondere of gekke situatie meegemaakt, of is er iets dat je kwijt wil aan de Girlscene redactie, laat het ons weten!
