Heftig verhaal: mijn moeder is voor mijn ogen in elkaar geslagen

Girlscene gaat over fashion en beauty, allerlei happy dingen. Helaas zijn er soms ook minder leuke dingen in het leven en die passen goed in onze rubriek ‘lifestyle’. Want vervelende en heftige dingen horen helaas bij het leven. Sommige meiden hebben wel iets heel heftigs meegemaakt en willen hun verhaal graag met jullie delen.

Ik was samen met mijn moeder onderweg naar de orthodontist met de auto. Er reed een zwarte Volkswagen voor ons op de weg. De auto reed erg langzaam en mijn moeder en ik waren al wat aan de late kant. Mijn moeder reed iets te dicht op de auto voor ons waardoor de bestuurder van de Volkswagen geïrriteerd raakte. De bestuurder van de Volkswagen begon via zijn achteruitkijkspiegel naar mijn moeder te gebaren, mijn moeder gebaarde terug. Vervolgens remde de bestuurder heel erg hard waardoor mijn moeder ook op haar remmen moest trappen. Het scheelde niet veel of we hadden een botsing door zijn roekeloze actie. Ik schrok. En het gebeurde wel drie keer.

bron: Pinterest

De bestuurder van de Volkswagen zette daarna zijn auto midden op de weg stil en stapte uit. Hij kwam boos en schreeuwend naar onze auto toegelopen. "Wat moet je dan hé, stoephoer ik sla je in elkaar!" riep de bestuurder tegen mijn moeder. Mijn moeder deed haar raam open om te vragen waar hij nou precies mee bezig was. Vervolgens spuugde de bestuurder via het raam de auto in. ' Ik sla je voor je bek" zei hij tegen mijn moeder. Mijn moeder stapte uit, iets wat ze nooit had moeten doen, en schreeuwde "Wat moet je nou, kom dan".

Inmiddels stonden mijn moeder en de bestuurder van de volkswagen voor de auto. Op dat moment gebeurde het, de bestuurder begon op mijn moeder in te slaan. Ik stapte de auto uit en schreeuwde naar de bestuurder. Hij keek naar mij en stapte toen zijn auto in, mijn moeder liep naar de kant om achter zijn auto vandaan te komen. De bestuurder vond het in elkaar slaan van mijn moeder nog niet genoeg en reed achteruit naar mijn moeder toe. Mijn moeder moest aan de kant springen, wilde ze niet aangereden worden. Daarna is hij weggereden. Mijn moeder schreeuwde naar mij dat ik het kenteken moest opschrijven, dus dat deed ik. Heel vaak heb ik dat kenteken geroepen en in mijn telefoon gezet. Een meneer moest de auto wegrijden, want mijn moeder was niet meer in staat dat te doen, hij vroeg de autosleutels en zei tegen mij dat ik niet zo moest trillen en huilen, dat was nergens voor nodig. Maar ik kon niet stoppen met huilen en trillen.

bron: Tumblr

Ik was zo erg geschrokken, mijn moeder was voor mijn ogen mishandeld. Gelukkig werden we door het bedrijf opgevangen waarnaast het gebeurd was. De politie werd gebeld. Ik moest mijn vader en de orthodontist bellen, dat ik niet meer kwam. Met mijn stomme hoofd heb ik toen het kenteken weggedrukt in mijn mobiel. Ik heb het dus nooit opgeslagen, dat vind ik nog steeds heel erg. De orthodontist begreep dat ik niet meer kwam en mijn vader en de politie waren inmiddels aangekomen. Mijn moeder en ik zijn verhoord en er is een onderzoek gestart. Ze hadden een aantal mensen gevonden, maar zij waren het niet geweest. Ze hadden een man  gevonden die aan de kenmerken voldeed, helaas had hij een alibi en ging op vrije voeten. Het dossier werd gesloten.

Mijn moeder heeft er geen lichamelijke klachten aan over gehouden maar wel een traumatische ervaring. Mijn moeder zal nooit meer hetzelfde in de auto zitten als voorheen. In het begin deed ze alle deuren op slot, omdat ze zich niet meer veilig voelde. Belachelijk toch, dat één persoon je hele wereld op z'n kop kan zetten. Iedereen die hiervan weet vindt hem een idioot, een lafbek omdat hij een vrouw geslagen heeft, maar die lafbek is er wel mooi mee weggekomen. Het ergste vind ik nog wel dat er een stuk of 10 mannen omheen stonden en niemand greep in. Mijn moeder stond er alleen voor. 

bron: Facebook

Ik typ dit nu met tranen in mijn ogen en trillende handen, mijn moeder is voor mijn ogen mishandeld, de ergste nachtmerrie is gebeurd. Dit alles is binnen 2 minuten gebeurd, zelf heb ik dit ervaren als 2 ontzettend lange minuten. Ik voel me zo waardeloos dat ik op dat moment niks heb kunnen doen, dat ik het kenteken niet goed heb onthouden. Ik denk er nog heel vaak over na , over hoe ik het anders had moeten aanpakken. Maar ik besef ook wel dat ik het niet anders had kunnen doen. Ik was in paniek en deed wat ik kon. Niemand neemt het me kwalijk, maar zelf zit ik er nog wel mee.   

Door: Melissa