Kimberly
Als enig kind maakte ik vroeger op vakantie altijd snel een vriendinnetje waarmee ik de hele vakantie optrok. Ook op school had ik altijd vriendinnetjes om na schooltijd mee te spelen. Toen alle meisjes uit mijn klas naar een middelbare school vlak bij onze basisschool gingen, ging ik, zo eigenwijs als ik was, naar een veel ‘coolere’ school iets verder weg.
Al snel maakte ik ook op deze school een vriendinnetje: Kimberly. Met de andere meiden kon ik het ook prima vinden, alleen werd Kimberly jaloers als ik ook met andere meiden omging. Om dat te stoppen vertelde ze me gemene verhalen over die meiden. Ik was blij dat ik in ieder geval één vriendin had op deze grote school, dus bleef met haar omgaan. Uiteindelijk werden we ook nog vriendinnen met een populair meisje Annabel. Kimberly haar grootste wens was ontzettend populair worden. Dus kraakte ze iedereen, inclusief mij, af om er zelf beter van te worden. Wanneer we bijvoorbeeld samen voor de spiegel stonden, zei ze dingen als: “Goh, jij bent echt lelijk en ik ben echt knap”. Ook nam ze expres verkering met de jongen die ik al jaren leuk vond. Dat ik ondanks dat ze echt gemeen tegen me deed, vriendinnen met haar bleef snap ik zelf ook niet.
‘Ik had helemaal niemand meer’
Op een gegeven moment had Kimberly het ook met mij gehad en stookte Annabel, waar ik het echt heel goed mee kon vinden, tegen mij op. Zo ging het een tijdje door tot ik eigenlijk iedere pauze helemaal alleen stond en helemaal niemand meer had. Ook stookte Kimberly alle jongens tegen mij op, waardoor ze mij allemaal gingen treiteren, naroepen en pesten in de klas.
Gelukkig bleef Kimberly zitten en kreeg ik later een nieuwe klas, maar in die klas zat Annabel ook. Zij stookte al snel mijn nieuwe vriendin tegen mij op. Met die nieuwe vriendin, die toen ook gemeen tegen me deed, moest ik op werkweek naar Londen. Die week is echt een hel voor mij geweest. Ze lieten me bijvoorbeeld midden in Londen alleen achter.
Op een gegeven moment liet ik het gepest altijd maar over me heen komen. Ik negeerde het getreiter en het naroepen, en heb zo snel mogelijk mijn diploma gehaald…
‘Vriendinnen maken is moeilijk’
Vervolgens ging ik naar de universiteit. In mijn klas zitten wel aardige mensen, maar iedereen woont ver weg en afgezien van een keer wat drinken na een tentamenweek heb ik niet erg veel contact met die meiden.
In mijn vrije tijd verzorg ik iedere dag mijn haflinger. Hierdoor heb ik geen tijd om nog op een andere sport te gaan om mensen te leren kennen. Als mijn vriend op zaterdagavond een keer stappen is, zit ik thuis achter mijn computer. Vriendinnen maken is moeilijk als je in de omgeving helemaal niemand kent. Ik doe hard mijn best om nieuwe vriendinnen te maken, maar dat is erg lastig. Vriendinnen van de basisschool hebben het vaak al druk genoeg en die hebben geen behoefte aan een extra vriendin. Op zo’n avond voel ik me dus vaak heel erg eenzaam.
Ik vraag me dan af wat er mis met mij is, maar volgens mij ben ik best een leuke meid van twintig. Ik zie er leuk en hip uit, ben erg spontaan, enthousiast, zorgzaam en geïnteresseerd. Echt, ik snap het niet… En als ik naar de toekomst kijk, maak ik me soms best zorgen. Ik heb géén idee meer hoe ik aan vriendinnen kom en ben heel erg bang dat ik altijd zo alleen (met mijn vriend dan) zal blijven. Ik ben echt een gezelligheidsbeest en hier word ik echt heel erg verdrietig van.
