Verslaafd

Dit verhaal gaat over mijn oudere broer, Levi. Op 21 maart 2012 stapte hij uit het leven. Ik zal hem nooit vergeten en ik schrijf dit verhaal in de hoop dat ik dit drama ooit zal kunnen verwerken.

Al sinds mijn tiende waren er thuis problemen. Mijn vader, verslaafd aan drank, zorgde elke keer voor ruzie. Als hij ‘s avonds laat thuis kwam van café, had hij er geen moeite mee Levi, mama of mij te slaan. Levi nam het altijd voor ons op en zorgde ervoor dat ik niet geslagen werd. Hij had liever zelf pijn dan mij pijn te zien lijden.

Drie jaar lang ging het er zo aan toe. Elke dag opnieuw en opnieuw… Met mijn vader ging het steeds slechter, hij dronk nog meer dan vroeger. Met mijn broer ging het ook niet goed meer. Door al de problemen die we thuis hadden, bleef hij ‘s nachts liever weg. Mama en ik wisten vaak niet waar hij was. Papa kon het niks schelen.

Zelfmoord

Op de bewuste dag was ik thuis gebleven van school, omdat ik die nacht niet had kunnen slapen door de ruzies en gevechten beneden. Levi was eindelijk weer eens thuisgekomen, maar papa had hem de hele nacht zitten uitschelden en slaan. Uiteindelijk was mijn vader die ochtend om 9 uur weer vertrokken, naar café gok ik.

Toen ik die middag in de tuin zat, hoorde ik opeens mijn moeder gillen. Ik rende de trap op en zag mijn moeder staan. Toen zag ik hem, mijn grote broer, grijs van verstikking door een touw, boven de grond hangen. Ik holde de trap af en belde het noodnummer, maar het was te laat. Hij was dood. Zijn eigen keuze, vertrokken naar een betere plek. Eerst was ik kwaad op hem, hoe kon hij mij en mama alleen laten?! Maar later begreep ik het, hij kon zo niet meer leven.

Toen mijn vader te weten kwam wat er gebeurd was, was het eerste wat hij zei: ”Het is jouw schuld, jij hebt je broer vermoord!” Sindsdien heb ik geen woord meer tegen hem gezegd. Híj had ervoor gezorgd dat zijn eigen zoon niet meer wilde leven. Terwijl hij rustig verder ging met zijn leven, bleven mama en ik achter. Zonder grote broer, zonder mijn grootste voorbeeld.

Ik mis hem nog elke dag. Ik denk niet dat de pijn en het verdriet ooit weg zal gaan. Mijn vader heeft laatst een ongeval met de auto gehad. Daardoor is hij nu blind en kan hij niet meer lopen. Zijn verdiende loon, hij heeft mijn broer vermoord. Levi zal ik nooit vergeten. De jongen die op zijn 18e uit het leven stapte, zal voor eeuwig in mijn hart zitten.