Heftig verhaal

Ik ben momenteel 22 jaar oud en mijn heftige verhaal begint aan het eind van 2011. Ik sport altijd veel en heb daarom vaak spierpijn. Na een paar dagen ging mijn spierpijn niet weg en heb ik uiteindelijk besloten een weekje rust te nemen. Na de week rust had ik nog steeds pijn in mijn hele lijf. Vervolgens ben ik naar mijn kinderarts gegaan, waar ik ook al een aantal keren per jaar kwam door problemen met mijn schildklier. Ik slikte op dat moment geen medicijnen, maar door alle klachten en een te traag werkende schildklier ben ik weer begonnen met het slikken van medicijnen. De arts en ik dachten dat hier de oplossing zat voor mijn pijnklachten, maar helaas, dat was niet het geval.

Er was een punt waarop ik brak. Ik fietste terug naar huis, maar het ging niet. De pijn zorgde ervoor dat ik nergens op kon focussen. Alles wat ik aan mijn vriend heb verteld heeft hij uiteindelijk aan mijn moeder doorgeven, omdat hij zich ontzettend zorgen maakte om mij. De dag erna zijn mijn moeder en ik gelijk naar de arts gegaan. Tot op dit punt had ik mezelf nooit voorgesteld waar ik in terecht zou komen. Ik heb alle onderzoeken gehad; baarmoederonderzoek, hartonderzoek, ontelbaar veel bloedonderzoeken en een uitgebreid kankeronderzoek. Hierdoor kon ik steeds minder tot niet meer naar school, maar ik wilde alles op alles zetten om erachter te komen waar mijn pijn vandaan kwam.

Auto-immuunziekte

Uiteindelijk kwam ik in 2014 in het kinderziekenhuis in Utrecht terecht. Hier werd ik opgenomen en hebben de artsen een kijkoperatie uitgevoerd. Na afloop van dit onderzoek kreeg ik te horen dat ik een auto-immuunziekte heb. Een auto-immuunziekte werkt alles in je lijf tegen. In een normaal lichaam wordt er alles gedaan om je organen gezond en sterk te houden, maar in mijn lichaam werkt alles elkaar tegen. Ik kreeg injecties en pillen om deze auto-immuunziekte af te remmen. Of dit ook de oorzaak was van mijn pijn was nog niet duidelijk.

Met een aangepast rooster ging ik wel door met school, hoewel ik door de pijn niet kon slapen en mij al helemaal niet kon focussen. Hierdoor heb ik uiteindelijk wel mijn havodiploma kunnen halen. In 2015 had ik nog steeds erg veel pijn, het leek wel met een dag erger te worden. Er ging bij mij een knop om, ik moet en zal van die pijn afkomen.

Lees ook:
Heftig verhaal: ‘Toen ik 14 was stond ik er niet bij stil en nu ben ik onvruchtbaar’

Ik ben vrienden kwijtgeraakt, had geen sociaal leven meer en ondanks het aangepaste rooster werd school een opgave. We zitten inmiddels in 2018 en de pijn is nog steeds niet weg. Als ik terugdenk aan mijn pijn in 2011 zou ik mezelf een aansteller noemen, dat was niks vergeleken met dit. De pijn is zo heftig dat ik tegenwoordig met een rollator loop. Wanneer ik hulp heb gebruik ik mijn rolstoel, door de pijn kan ik de rolstoel zelf niet besturen. Voor mooi weer heb ik een scootmobiel, zodat ik zelf van de zonnige dagen kan genieten.

Mijn dagen bestaan vooral uit veel rusten, Netflix kijken en amper kunnen slapen. Na acht jaar heb ik wel mijn havodiploma gehaald en zit ik momenteel bij een aangepast programma voor mijn Hbo-opleiding. Hier wil ik een positieve draai geven aan deze nieuwe start. Mijn vriend is er ook door dik en dun voor mij, ik ben nog altijd gelukkig met hem.

Liefs,
Anoniem

Wil jij ook graag jouw heftige verhaal delen op Girlscene? Stuur dan een mail met jouw verhaal naar info@girlscene.nl onder vermelding van: ‘Heftig verhaal’.