Girlscene.nl gaat over fashion en beauty, allerlei happy dingen in het leven. Helaas maak je soms ook minder leuke dingen mee. Want vervelende en heftige dingen horen jammer genoeg ook bij het leven. Sommige meiden hebben wel iets heel heftigs meegemaakt en willen hun verhaal graag met jullie delen. Deze keer: een meisje dat haar moeder verloor voor haar eigen ogen.
“Ik herinner alles nog als de dag van gisteren. Het was vrijdag 10 februari 2012. Rond half drie kwam ik thuis van school. Ik was toen 14 jaar en daarmee de jongste van de familie. Mijn vader sliep, omdat hij hartproblemen heeft en dus moet rusten. Ik zat samen met mijn moeder aan de eettafel te praten over school en andere dingen. Plost zei mijn moeder dat ze suiker nodig had. Ze kreeg toen een hypo, dat is wanneer je suikerziekte hebt en suiker nodig hebt.”
Een paars gezicht
“Dit was voor mij niks nieuws, dus ik gaf haar wat suiker en een glas sinaasappelsap. Helaas werkte dit niet. Vanaf toen ging alles heel snel. Ik zag dat haar gezicht van kleur begon te veranderen. De ene helft was helemaal grauw en wit en de andere helft werd paars. Direct daarna begon ze raar te ademen. In de seconden dat haar gezicht van kleur veranderde wist ik dat ik snel moest handelen. De eerste gedachte die in mij opkwam was dat ik 112 moest bellen. De tweede was dat ik mijn vader erbij moest halen.”
“Dit was voor mij niks nieuws, dus ik gaf haar wat suiker en een glas sinaasappelsap. Helaas werkte dit niet. Vanaf toen ging alles heel snel. Ik zag dat haar gezicht van kleur begon te veranderen. De ene helft was helemaal grauw en wit en de andere helft werd paars. Direct daarna begon ze raar te ademen. In de seconden dat haar gezicht van kleur veranderde wist ik dat ik snel moest handelen. De eerste gedachte die in mij opkwam was dat ik 112 moest bellen. De tweede was dat ik mijn vader erbij moest halen.”
“Deze gedachten schoten door mijn hoofd en werden direct uitgevoerd. Als een speer rende ik naar boven gooide ik mijn vaders slaapkamer deur open en ik schreeuwde “HELP MAMA WORDT NIET GOED!”. Ik greep de telefoon en belde rennend naar mijn moeder 112. Mijn broer was blijkbaar ook thuis en kwam enkele seconden later naar beneden. Op dat moment was ik gestresst aan de telefoon en vroeg direct of ze een ambulance konden sturen naar mijn adres. We wonen direct achter het ziekenhuis, dus ik dacht “Oh, de ambulance komt met één minuut, want we wonen nog niet eens drie minuten daar vandaan.” De dame die mij hielp vroeg nog meer dingen, die vragen had ik niet beantwoord. Op dat moment was mijn vader al beneden gekomen en nam de telefoon over.”
In tweestrijd
“Ik zag de schrik in zijn ogen toen hij naar mijn moeder keek. Ik stond op dat moment huilend naast mijn moeder. Ik nam haar hand vast, maar die was ijskoud. Ik telde elke seconde wanneer ik niet haar rare ademhaling hoorde. Elke keer werd het iets langer. Niet veel later kwamen de ambulancebroeders binnen gerend en werd ik weggestuurd. Ik zag hoe mijn moeder op de brancard lag en de ambulance in ging.”
“Ik zag de schrik in zijn ogen toen hij naar mijn moeder keek. Ik stond op dat moment huilend naast mijn moeder. Ik nam haar hand vast, maar die was ijskoud. Ik telde elke seconde wanneer ik niet haar rare ademhaling hoorde. Elke keer werd het iets langer. Niet veel later kwamen de ambulancebroeders binnen gerend en werd ik weggestuurd. Ik zag hoe mijn moeder op de brancard lag en de ambulance in ging.”
“Zo’n 50 minuten later kwam mijn broer terug. Mijn gedachten waren al die tijd in tweestrijd. Aan de ene kant had ik nog hoop dat ze leefde en aan de andere kant had ik het eigenlijk al opgegeven. Toen mijn broer binnenkwam en met het nieuws kwam dat mijn moeder overleden was begon iedereen te huilen en te schreeuwen. Mijn moeder was overleden aan een hartinfarct. Door de suikerziekte leek het voor haar alsof ze een hypo kreeg.”
Sterker dan ooit
“Nu is het jaren later en ben ik een jonge vrouw van begin twintig die hartstikke gelukkig is. Deze gebeurtenis heeft ervoor gezorgd dat ik vroeg zelfstandig werd. Natuurlijk mis ik mijn moeder. Het is niet altijd makkelijk geweest zonder haar in mijn belangrijkste tienerjaren, maar toch ben ik blij dat ik nooit veel last heb gehad van het feit dat mijn moeder voor mijn neus is overleden. Deze gebeurtenis heeft me zoveel sterker gemaakt. Toch heb ik ook momenten dat ik minder blij ben met mezlf. Dit is omdat ik door de dood van mijn moeder onbewust een muur heb opgebouwd, wanneer het gaat om heftige dingen.”
“Nu is het jaren later en ben ik een jonge vrouw van begin twintig die hartstikke gelukkig is. Deze gebeurtenis heeft ervoor gezorgd dat ik vroeg zelfstandig werd. Natuurlijk mis ik mijn moeder. Het is niet altijd makkelijk geweest zonder haar in mijn belangrijkste tienerjaren, maar toch ben ik blij dat ik nooit veel last heb gehad van het feit dat mijn moeder voor mijn neus is overleden. Deze gebeurtenis heeft me zoveel sterker gemaakt. Toch heb ik ook momenten dat ik minder blij ben met mezlf. Dit is omdat ik door de dood van mijn moeder onbewust een muur heb opgebouwd, wanneer het gaat om heftige dingen.”
Dit artikel verscheen eerder op Girlscene in 2018
Wil jij ook graag jouw heftige verhaal delen op Girlscene? Stuur dan een mail met jouw verhaal naar info@girlscene.nl onder vermelding van: ‘Real life story’.
