Direct naar content
Lifestyle

Heftig verhaal: ‘Mijn moeder heeft nog geprobeerd om mijn vader te reanimeren’

Redactie Leestijd: 3 minuten
Illustratie voor: Heftig verhaal: ‘Mijn moeder heeft nog geprobeerd om mijn vader te reanimeren’

Girlscene.nl gaat over fashion en beauty, allerlei happy dingen in het leven. Helaas maak je soms ook minder leuke dingen mee. Want vervelende en heftige dingen horen jammer genoeg ook bij het leven. Sommige meiden hebben wel iets heel heftigs meegemaakt en willen hun verhaal graag met jullie delen. Deze keer: een meisje dat plotseling haar vader verloor.

Wil jij ook graag jouw heftige verhaal delen op Girlscene? Stuur dan een mail met jouw verhaal naar info@girlscene.nl onder vermelding van: ‘Heftig verhaal’.

Op 27 maart 2015 verloor ik onverwachts mijn vader. Het is voor mij nog altijd heel moeilijk en ik zou graag mijn verhaal willen delen. Ik herinner het mij nog alsof het gisteren was. 26 maart gingen we met de klas op uitstapje naar Mechelen. Het was een regenachtige dag, maar er was veel sfeer dus die regen kon ons niet veel schelen. We hadden een toffe dag gehad en gingen voldaan met de bus terug naar huis.

‘s Avonds zat ik gezellig naar televisie te kijken met mijn moeder en mijn broer. Mijn vader kwam iets later thuis van zakenreis. We hebben nog even gebabbeld, maar hij ging vroeg slapen. Ik kon die nacht niet slapen en lag de hele tijd liggen woelen. Opeens werd ik opgeschrikt door een luide klop. Ik hoorde iemand om adem happen. Niet veel later kwam mijn moeder mijn kamer binnen en zei dat we een ambulance moesten bellen, want het ging niet goed met papa. Dit heb ik direct gedaan. Mijn moeder moest hem proberen te reanimeren in de tijd dat ze onderweg waren. De ambulances waren er redelijk snel. 

Ik heb de hele tijd gewaakt bij de kamer van mijn broer omdat ik niet wilde dat hij zou schrikken als hij alles zag. Het voelde alsof ik in een nachtmerrie zat. Alsof ik gewoon later wakker zou worden en alles een droom zou zijn. Spijtig genoeg was dit geen droom, maar de realiteit. Veertig minuten heb ik in de gang gezeten met geen besef van wat er gebeurde. Toen mijn moeder huilend op mij afkwam, wist ik wel hoe laat het was. Ze hebben niets meer kunnen doen om hem te redden. Hij heeft nog frisse lucht gezocht, maar hij kon het niet.

Mijn vader was overleden aan een hartinfarct, ook al was hij kerngezond. Hij sportte veel en rookte niet. Ik heb mij nog nooit zo leeg gevoeld als toen. De dagen tussen zijn dood en de begrafenis herinner ik me niet meer. Ik wilde niemand zien. Ik wilde gewoon alleen zijn.

Nu zijn we tien maanden verder en soms besef ik het nog niet honderd procent. Dan denk ik dat hij ‘s avonds nog gewoon thuiskomt of dat we samen met mij en mijn broer naar voetbal gaan kijken.

Beeld: iStock