Heftig verhaal: keer op keer raakte ik vriendinnen kwijt

Girlscene.nl gaat over fashion en beauty, allerlei happy dingen. Helaas zijn er soms ook minder leuke dingen in het leven en die passen goed in onze rubriek ‘lifestyle’. Want vervelende en heftige dingen horen helaas bij het leven. Sommige meiden hebben wel iets heel heftigs meegemaakt en willen hun verhaal graag met jullie delen. Deze keer: een meisje dat vertelt over haar vriendschappen.

Mijn vertrouwen in vriendschappen heeft door de jaren heen flink wat klappen gevangen. Keer op keer dacht ik oprechte vriendinnen in mijn leven te sluiten, toch was dit dan elke keer niet zo. Het begon op de basisschool. Ik behoorde tot het populaire groepje meiden, ook al was ik een ontzettend buitenbeentje. Meer een tomboy dan een mean girl. De populaire groep jongens had van mij als doelwit. Jarenlang werd ik gebruikt als persoonlijk leedvermaak.

De middelbare school zag ik als een schone lei. Met goede hoop maakte ik nieuwe contacten. Ik heb gedurende vijf jaar mijn vertrouwen aan drie meiden gegeven, die mij stuk voor stuk hebben laten vallen. In mijn tijd op de middelbare school had ik een vriendin die net als ik alternatief en prettig gestoord was. We waren geen beste, maar zeker wel goede vriendinnen. Na een tijdje groeiden we helaas uit elkaar.

Toen was daar een meisje van wie ik dacht dat zij the one was. Vanaf de dag dat ik haar ontmoette waren we volledig op elkaar afgestemd. We verhuisden zelfs samen naar Amsterdam. Een paar jaar later stelde ik haar voor aan een jongen waar ze nog steeds gelukkig mee is. Onze vriendschap takelde af vanaf het moment dat zij een stel werden. Ik probeerde met haar te praten in de hoop de vriendschap te redden. Haar woorden waren als pijlen die door mijn borstkas werden geschoten. Op dat punt in haar leven had ze vrienden gemaakt die op hetzelfde niveau zaten als zij. In haar ogen was ik nog jong, niet in staat om te begrijpen waar zij zich mentaal bevond. Ze voelde de connectie die wij ooit hadden niet meer.

Niet veel later kreeg ik weer contact met mijn vriendin van de middelbare school. Helaas had het ook deze keer een einddatum. Er stond een meisje tussen ons in die nogal schadelijk bleek te zijn. Dit meisje was bovenop haar psychische aandoeningen aangetast door overmatig drugsgebruik en daar kon ik niet mee omgaan. Uit onbegrip liet zij mijn vriendin tussen ons kiezen. Toen ik na een paar weken niets meer hoorde was het duidelijk waar ik stond.

Eind 2016 woonde ik weer in Rotterdam. Ik voelde me er niet meer thuis en voelde me erg alleen. Een vaste groep vriendinnen om mijn geheimen mee te delen had ik niet meer. Tijdens een avondje uit zag ik mijn voormalige vriendin op me af komen. Ze begon over hoeveel spijt ze had dat we geen contact meer hadden. Haar excuus was een troost waarvan ik niet wist dat ik het nodig had. Het voelde alsof alles wat er was gebeurd van mijn schouders gleed en de klik was sterker dan ooit tevoren. We waren beiden gegroeid als mensen en zagen elkaar voor wie we werkelijk zijn.

Al snel stelde zij mij voor aan Jessica. Jessica is het type persoon waarvan iedereen denkt te weten hoe ze in elkaar steekt op basis van haar uiterlijk en de plek waar ze is op gegroeid: het schattige, brave meisje met sproetjes uit Zeeland. Niets is minder waar. Onze vriendschap is pril, maar ik kan met zekerheid vertellen dat ik weet wie ze diep van binnen écht is. Jessica is lief, enthousiast en oprecht. Getalenteerd en zelfstandig ondernemer. Haar deur staat altijd open en haar logeerkamer is mijn tweede woning.

Ik zou oprecht niet weten wat ik zonder haar zou moeten en draag bij deze dan ook dit verhaal aan haar op. Ze heeft haar armen open geslagen in een periode waarin dat mijn laatste hoop leek te zijn om mijn geloof in oprechte vriendschappen terug te winnen en de reden dat ik weer weet wat het betekent om onvoorwaardelijk om iemand te geven.

Lees ook:

Beeld: iStock