Heftig verhaal
Toen ik 9 jaar oud was lag ik op de grond te rollen van de pijn. Mijn buik leek te ontploffen. Mijn ouders waren niet thuis en mijn zus wist niet goed wat ze ermee aan moest. Na een uur begon ik over te geven, alles wat ik dronk en at kwam er een half uur later weer uit. Mijn ouders dachten dat het een griepje was, maar twee dagen later besloten we toch even langs de huisarts te gaan. De huisarts wist niet zo goed wat er aan de hand was en stuurde mij toch even naar het ziekenhuis. In het ziekenhuis maakte ze een echo en bleek ik een blindedarmontsteking te hebben.
Blinde darm
Mijn blinde darm was geknapt en alles was verspreid in mijn hele buik. Ik werd met spoed geopereerd. De dokter vertelde mijn ouders dat, als we twee uurtjes later waren gekomen, ik het niet had kunnen navertellen. Na mijn operatie moest ik nog een aantal dagen in het ziekenhuis blijven. Mijn litteken was een horizontale streep aan de rechterkant van mijn buik. Niet veel later begon het litteken te ontsteken. Terwijl ik werd afgeleid door zusters en mijn ouders, knipte de dokter mijn litteken weer open. De pijn was onbeschrijfelijk, want het gebeurde zonder verdoving.
Littekens
Vijf dagen na mijn operatie lag ik nog steeds in het ziekenhuis en begon ik weer over te geven. Ik moest opnieuw met spoed onder het mes, de dokters wisten meteen dat er iets niet goed was. Wat bleek, de dokters hadden mijn blinde darm nog niet volledig verwijderd uit mijn buik. Na de operatie had ik er opeens twee nieuwe littekens bij. Een klein litteken aan de rechterkant van mijn buik, waar mijn drain zat en een enorm litteken in het midden. Het litteken moest opnieuw worden opengeknipt, omdat hij ontstoken was. Door het openknippen van dit litteken, kreeg ik een soort gat in mijn buik. De dokters konden het litteken niet meer hechten, dus ik moest hiermee leren leven. Om nieuwe huid te creëren, zodat het ‘gat’ geen vlees meer was, moest ik allerlei dingen proberen. Onder andere een vacuümpomp en een pennetje waarmee je op het vlezige deel moest drukken.
Al deze dingen deden ontzettend veel pijn, maar het boekte wel resultaat, want het vlezige gedeelte veranderde in huid. Tien jaar lang heb ik met een ‘lelijke’ buik rondgelopen. Ik heb het altijd lelijk gevonden, want mijn littekens waren niet mooi geheeld. Mijn eerste litteken zat in mijn buik gedrukt door het littekenweefsel, net als het litteken van de drain. Het andere litteken was 10 centimeter lang en 4 centimeter breed en zat, net als mijn andere littekens, ook in mijn buik gedrukt. Ik durfde niet meer naar openbare zwembaden, omdat mensen naar mijn buik wezen en erover praatten. Ook was ik bang voor de reactie van mijn vriend, zal hij schrikken als hij het voor de eerste keer ziet?
Een halfjaar geleden kreeg ik de kans om mijn littekens aan te pakken, omdat mijn littekens fouten waren van het ziekenhuis. Ik heb lang getwijfeld, maar ik heb het toch gedaan. Ik wilde me weer fijn voelen in mijn lichaam. Mijn plastisch chirurg schrok zelfs van mijn littekens, en heeft alles weer mooi gemaakt. Na de operatie merkte ik pas dat ik een trauma heb overgehouden aan mijn ervaringen: ik was bijvoorbeeld bang voor zusters als geworden. Ik heb die dag alleen maar gehuild van blijdschap, omdat ik zo blij was dat ik het hoofdstuk eindelijk kon afsluiten. Ik ben nu helemaal hersteld en ben erg blij dat ik deze stap heb genomen. Ik kan niet wachten tot ik in mijn bikini op het strand loop, met mijn ‘nieuwe’ buik!
