Sinds ik -Thari- in Amsterdam woon breng ik heel wat uurtjes per week door in het openbaar vervoer. Van Twente naar mijn studentenhuis en naar de Keizersgracht. Al heel wat uurtjes heb ik doorgebracht in de trein, tram en metro. Met ergernissen in het openbaar vervoer ben ik dus ook niet onbekend. Als ik zo rondkijk in het openbaar vervoer ben ik niet de enige die zich af en toe ergert. Ik heb de grootste ergernissen in het openbaar vervoer voor je op een rijtje gezet.
Natuurlijk doen we zelf ook weleens dingen waar andere reizigers zich aan ergeren. We eten een frietje in de trein, vergeten even dat we in de stiltecoupé zitten of we doen of alsof we slapen zodat er niemand ons komt zitten.
Stiltecoupé
Vooral als je verder moet reizen is het fijn om in een rustige ruimte te kunnen zitten. Je kunt lekker rustig een boek lezen of nog even studeren. Niets is dan zo vervelend als mensen achter je uitgebreid bespreken hoe hun 'eerste keer' was of hoe dronken ze afgelopen zaterdag waren.
Vooral als je verder moet reizen is het fijn om in een rustige ruimte te kunnen zitten. Je kunt lekker rustig een boek lezen of nog even studeren. Niets is dan zo vervelend als mensen achter je uitgebreid bespreken hoe hun 'eerste keer' was of hoe dronken ze afgelopen zaterdag waren.
Mensen die je er niet langs laten
Het is maandagochtend en het is druk in de trein. Je zit aan de raamkant en er komt iemand naast je zitten. Dan hoor je: "Het volgende station is Amsterdam Centraal." Je doet je laptop in je tas, je jas aan en pakt je ov-chipkaart. Het lijkt mij duidelijk genoeg dat je er op dit station uit moet. De persoon naast je lijkt het niet te begrijpen. Je doet een poging om contact te maken, maar zijn koptelefoon helpt hier niet echt bij. Als je eindelijk duidelijk hebt kunnen maken dat je er uit moet, doet hij zijn benen opzij. Ohja, natuurlijk! Ik kan natuurlijk gewoon over je heen klimmen, dan kan je lekker blijven zitten. Uiteindelijk wurm je jezelf er maar tussendoor en probeer je niet over zijn benen te struikelen.
Het is maandagochtend en het is druk in de trein. Je zit aan de raamkant en er komt iemand naast je zitten. Dan hoor je: "Het volgende station is Amsterdam Centraal." Je doet je laptop in je tas, je jas aan en pakt je ov-chipkaart. Het lijkt mij duidelijk genoeg dat je er op dit station uit moet. De persoon naast je lijkt het niet te begrijpen. Je doet een poging om contact te maken, maar zijn koptelefoon helpt hier niet echt bij. Als je eindelijk duidelijk hebt kunnen maken dat je er uit moet, doet hij zijn benen opzij. Ohja, natuurlijk! Ik kan natuurlijk gewoon over je heen klimmen, dan kan je lekker blijven zitten. Uiteindelijk wurm je jezelf er maar tussendoor en probeer je niet over zijn benen te struikelen.
Bellende mensen
'Hey Jan, ja ik zit nu in de trein.' Gevolgd door geklaag over zeurende familieleden of collega's. Niet de hele coupé hoeft te weten wat voor eikel jouw werkgever is en hoe het met de tweeling van je zus gaat. Of mensen die hele vergaderingen houden via de telefoon: "Als je het dan even terugkoppelt, kunnen we de lijnen kort houden. Die afspraak met Henk heeft nu geen prioriteit, dus die tillen we dan over het weekend heen."
'Hey Jan, ja ik zit nu in de trein.' Gevolgd door geklaag over zeurende familieleden of collega's. Niet de hele coupé hoeft te weten wat voor eikel jouw werkgever is en hoe het met de tweeling van je zus gaat. Of mensen die hele vergaderingen houden via de telefoon: "Als je het dan even terugkoppelt, kunnen we de lijnen kort houden. Die afspraak met Henk heeft nu geen prioriteit, dus die tillen we dan over het weekend heen."
Mensen die twee plekken in beslag nemen
Misschien is dit wel de grootste ergernis in het openbaar vervoer: mensen die niet aan het raam gaan zitten zodat er niemand zonder te vragen naast ze komt zitten. Of mensen die hun tas naast zich neerleggen in de hoop dat er niemand naast komt zitten. 'Oh, ja natuurlijk blijf ik wel staan. Die tas moet natuurlijk ook ergens liggen. Dom van me!' Als er plek genoeg is dan is het natuurlijk geen probleem, maar in de spits moeten andere mensen staan omdat je tas zo nodig op die stoel moet liggen.
Misschien is dit wel de grootste ergernis in het openbaar vervoer: mensen die niet aan het raam gaan zitten zodat er niemand zonder te vragen naast ze komt zitten. Of mensen die hun tas naast zich neerleggen in de hoop dat er niemand naast komt zitten. 'Oh, ja natuurlijk blijf ik wel staan. Die tas moet natuurlijk ook ergens liggen. Dom van me!' Als er plek genoeg is dan is het natuurlijk geen probleem, maar in de spits moeten andere mensen staan omdat je tas zo nodig op die stoel moet liggen.
Mensen die voordringen
Toch zijn veel mensen bang dat ze geen plek hebben waardoor ze allemaal het liefst als eerste willen instappen. Waarom zoveel haast? Negen van de tien keer is er plek voor iedereen en als je een keer moet staan is dat ook niet het einde van de wereld. Als je dan als laatste uitstapt staat er een hele mensenmassa voor je te duwen of hun leven ervan afhangt.
Toch zijn veel mensen bang dat ze geen plek hebben waardoor ze allemaal het liefst als eerste willen instappen. Waarom zoveel haast? Negen van de tien keer is er plek voor iedereen en als je een keer moet staan is dat ook niet het einde van de wereld. Als je dan als laatste uitstapt staat er een hele mensenmassa voor je te duwen of hun leven ervan afhangt.
Harde muziek
Zelf vind ik het heerlijk om muziek te luisteren in de trein. Blijkbaar ben ik niet de enige. Ik kan niet in de metro stappen of er zit wel iemand met veel te harde muzie in de oren. Prima dat je naar die herrie wil luisteren, maar val de rest van de coupé er alsjeblieft niet mee lastig.
Zelf vind ik het heerlijk om muziek te luisteren in de trein. Blijkbaar ben ik niet de enige. Ik kan niet in de metro stappen of er zit wel iemand met veel te harde muzie in de oren. Prima dat je naar die herrie wil luisteren, maar val de rest van de coupé er alsjeblieft niet mee lastig.
Herken jij deze ergernissen ook? Wat is jouw grootste ergernis in het openbaar vervoer?
